Franciszek Woźniak, kompozytor, pianista, pedagog, urodził się 7 sierpnia w 1932 roku w Rawiczu. Studia kompozytorskie w klasie profesora Tadeusza Szeligowskiego w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Poznaniu ukończył w roku 1960.
Pracę pedagogiczną rozpoczął w 1973 roku jako wykładowca kompozycji i przedmiotów teoretycznych w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Gdańsku. Od 1978 roku kontynuował ją w Akademii Muzycznej w Bydgoszczy, gdzie w 1992 roku uzyskał tytuł profesora zwyczajnego. Przez jakiś czas wykładał w obu tych akademiach, kształcąc studentów Wydziału Kompozycji i Teorii Muzyki. W latach 1975-1981 pełnił funkcję prezesa Oddziału Poznańskiego Związku Kompozytorów Polskich. W bydgoskiej uczelni Franciszek Woźniak pełnił kolejno funkcje dziekana Wydziału Wychowania Muzycznego (1980), dziekana Wydziału Wokalno-Aktorskiego (1980-1981), dziekana Wydziału Kompozycji i Teorii Muzyki (1980-1987), od 1987 roku – kierownika Katedry Teorii Muzyki i Kompozycji, prorektora (1981-1987) i rektora. Tę zaszczytną funkcję pełnił w latach 1987-1993. Na jego wniosek utworzono wówczas w bydgoskiej uczelni Katedrę Teorii Muzyki i Kompozycji, Pracownię Badań Naukowych, wydawnictwo oraz wybudowano organy w sali koncertowej.
Jako kompozytor ma na swoim koncie ponad 100 utworów, które wielokrotnie wykonywane były na koncertach i festiwalach krajowych i zagranicznych, utrwalone zostały również na taśmach Polskiego Radia i na płycie. Za działalność artystyczną i pedagogiczną otrzymał wiele nagród, wyróżnień i odznaczeń.
Zmarł 14 stycznia 2009 roku w Bydgoszczy.